Edward van Egdom

Ik ben Edward van Egdom, getrouwd met Francisca en vader van 3 mooie jongens: Lucas, Jesse en Caleb. In 2015 zijn wij via de moeder-kind projecten van Compassion in contact gekomen met Raphael en Emily. Francisca wilde heel graag de handen uit de mouwen steken voor een dergelijk project en een aantal weken meewerken. Dit kon bij Compassion niet, maar bij Good Samaritan was dit wel mogelijk. In 2016 zijn Francisca en een vriendin afgereisd naar Nairobi en hebben ruim twee weken in het weeshuis gewerkt. Tijdens deze periode raakten we blijvend verbonden met de kinderen en dagelijkse leiding van Good Samaritan.

Zelf heb ik in 2018 het weeshuis en de school bezocht. Het contact met de kinderen, hun verhalen, hun dromen, de inzet van de begeleiders, de uitdagingen van elke dag. Het was onvergetelijk en indrukwekkend.

Deze kinderen hebben geen ouders of zijn verstoten door hun familie. In Good Samaritan worden ze liefdevol opgevangen, krijgen een plaats in de grote familie, gaan naar school en worden gezien. De leiding, begeleiders en vrijwilligers maken dagelijks een groot verschil in de levens van deze kinderen.

Uiteraard gaat dit niet vanzelf, de omstandigheden zijn verre van ideaal, de middelen beperkt, maar het is hartverwarmend te zien wat er bereikt is voor de kinderen. De focus ligt op de groei naar zelfstandigheid, door onder andere onderwijs en stage plekken.

Ik zet me graag in voor Doing Good Samaritan om te zorgen voor een stabielere financiële basis voor de school en het weeshuis zodat deze kinderen een hoopvolle toekomst tegemoet gaan. Ik nodig je uit om onderdeel te worden van deze bijzondere familie!

Stefco Klaver

Op verschillende plekken op de wereld heb ik onrecht gezien, armoede geroken. Op dergelijke plekken heb ik ook hoop en perspectief ontmoet, die verandering teweegbrengt in het leven van nieuwe generaties. Zoals Damaris, Emily en Raphael in Nairobi die daar in het midden van een sloppenwijk meer dan 70 kinderen opvangen, te eten geven en onderwijs laten volgen. Dat sterkt mijn overtuiging dat iedereen HET verschil kan maken in het leven van mensen om je heen.

Ik ben geraakt door onbalans. Het verlangen naar gerechtigheid groeit, waarbij mijn onschuld kleiner wordt. Steeds meer word ik me bewust van de scheve verhoudingen in de wereld, steeds minder makkelijk kan ik me verschuilen achter zalige onwetendheid.

Damaris, Emily en Raphael kunnen het niet alleen. Samen met Paul, Roos en Edward draag ik graag bij: we voorzien je met deze stichting van energie, inspiratie en bovenal de mogelijkheid om actief bij te dragen aan het leven van kinderen om het tij in hun leven te keren. Help mee om jonge mensen te bevrijden uit armoede!

Ik kan niet anders, immers mijn grote passie ligt in groei en ontwikkeling: dagelijks werk ik vanuit Architecten van Geluk aan het perspectief van organisatie, team en individu – als flexibele doelzoeker floreer ik in uitdagende ontwikkelvraagstukken. Dus zeker ook voor de kinderen in Kenia zet ik me met hart en ziel in.

Paul Lammers

Begin jaren 90 heb ik 3 jaar in Mombasa aan de Keniaanse kust gewoond en gewerkt.
Ik werkte als bioloog aan een project om een insectenplaag (stengelboorders) in mais in toom te houden met sluipwespen. Ik heb daar veel gezien en geleerd in een land waar het leven hard kan zijn.

Drie jaar geleden ben ik weer twee weken in Kenya geweest, deze keer in Nairobi. Mijn dochter Roos heeft als vrijwilliger in Good Samaritan gewerkt. Ik heb haar opgezocht om te kijken wat ze aan het uitspoken was.

Uiteraard hebben we ook een bezoek aan Mombasa gebracht. ‘Mijn huis’ stond er nog, sterk omheind en in gebruik door een beveiligingsfirma. We mochten even binnen kijken. Het laboratorium waar ik werkte en de proefvelden waren inmiddels volgebouwd met huizen. Ik stond verbaasd hoe groot en druk Mombasa was geworden in 23 jaar. Destijds deed ik alles nog op de fiets, nu zou ik het niet meer durven.

Good Samaritan maakte indruk op me. 70 kinderen die daar worden opgevangen, gekleed, gevoed en geschoold. Tsja, ideaal is het niet. Maar zonder ouders, familie of dorpsgenoten is dit voor die kinderen denk ik de ‘second best solution’, Mama, Raphael en Emily werken hier hard aan samen met personeel en regelmatig met vrijwilligers, waaronder Roos. De mama is voor de kleintjes ook een echte mama, als ze ouder worden weten ze wel beter. Maar ouderliefde krijgen ze zeker die eerste jaren.
Tsja, en dan sta je voor 80 man spaghetti te koken. Dat valt niet mee. Maar gesmuld hebben we!

Een structurele ondersteuning van dit weeshuis ondersteun ik van harte. Ik heb mogen zien dat deze kinderen een mooie jeugd kunnen hebben en zo een betere kans krijgen op een toekomst in de armoede in Nairobi.

Daarom zet ik me in voor Doing Good Samaritan!

Suzan de With-Bloemendaal

In 2004-2005 woonde ik een half jaar in Bangladesh. Daar heb ik allereerst ontzettend veel van geleerd. Over hoe mensen op heel verschillende manieren kunnen samenleven bijvoorbeeld. En over hoeveel tijd en inspanning het kost om zo’n andere manier je een klein beetje eigen te maken. Sindsdien zijn andere landen, culturen, talen me blijven fascineren. De ongelooflijke armoede en moeilijke levensomstandigheden zijn me net zo goed bijgebleven. Een bepalende periode in mijn leven dus, die me er tot op de dag van vandaag toe aanzet om me in te zetten voor projecten, opdrachtgevers en initiatieven die zich richten op sociale rechtvaardigheid en kansrijkheid voor iedereen.

Doing Good Samaritan ondersteunt projecten in Kenia die nieuwe kansen en mogelijkheden creëren voor met name kinderen en jongeren. Vanuit rechtvaardigheids- en verantwoordelijkheidsgevoel, maar boven alles vanuit respect voor de gedrevenheid, betrokkenheid en motivatie van mensen als Raphael, Emily en Damaris draag ik daar graag aan bij. Verschilmakers als zij kunnen onze steun goed gebruiken.